Gecentraliseerde patiëntenwerving: een effectiever hulpmiddel
Decennia lang is de rekrutering van patiënten een van de grootste pijnpunten in klinische onderzoeken gebleven. Het probleem is zo hardnekkig dat de statistieken bijna een mantra zijn geworden: 80% van de onderzoeken voldoet niet aan de inschrijvingstermijnen, 50% van de sites voldoet niet aan hun inschrijvingsdoelstellingen en 40% van de vertragingen in klinische onderzoeken houdt verband met wervingsproblemen. . Ondanks deze aanhoudende uitdagingen heeft de traagheid in het klinisch onderzoek geresulteerd in grotendeels dezelfde benadering van rekrutering: activeer sites en hoop dat ze de middelen hebben om de patiënten binnen te halen. Helaas werkt dat niet, aangezien 30% van de sites die zich hebben aangemeld en 11% van de sites er niet in slagen één enkele patiënt binnen te halen.
Vanwege deze uitdagingen maken sponsors en CRO's steeds meer gebruik van gecentraliseerde wervingsoplossingen. Het basismechanisme van gecentraliseerde werving is: via verschillende kanalen vindt een gecentraliseerde recruiter (een externe leverancier) patiënten en stuurt ze naar alle of meerdere locaties in een proef. De schaalvoordelen van deze aanpak kunnen aanzienlijk zijn, en sponsors hebben een beter inzicht in het tempo van hun werving en in de berichtgeving die patiënten aantrekt.
Maar hoe kiest u nu de juiste leverancier, nu er steeds meer leveranciers op de markt zijn? Hoewel de beslissing zal variëren op basis van het onderzoeksontwerp, het therapeutische gebied en de geografie, moeten er altijd een aantal factoren in overweging worden genomen bij het kiezen van een centrale leverancier voor patiëntenwerving.
#1: Hoe vindt de recruiter patiënten?
Centrale patiëntenrecruiters maken gebruik van veel verschillende methoden om meer patiënten voor een onderzoek te vinden. Sommigen zullen gebruik maken van EPD-gegevens; anderen zullen gemeenschapsbetrokkenheid doen; maar steeds meer is de sleutel digitale reclame. Hoewel de advertentiemarkt voortdurend verandert, is gericht adverteren op potentiële patiënten een zeer effectief hulpmiddel om de top van de patiëntenwervingstrechter te vullen. Het direct betrekken van patiënten via advertenties heeft het voordeel van actieve deelname van potentiële patiënten. Ze hebben op een advertentie geklikt; ze hebben een online screeningformulier ingevuld; ze hebben onlangs interesse getoond in klinisch onderzoek.
Via EPD-scans en outreach kunnen goede verwijzingen worden gevonden, maar die patiënten moeten nog hun hand opsteken en interesse tonen, of dat hebben ze al gedaan lang voordat de recruiter contact opnam, en de omstandigheden van die patiënt kunnen zijn veranderd. Betrokkenheid bij de gemeenschap levert zeer betrokken patiënten op, maar dit vormt een uitdaging bij het blokkeren en aanpakken van werk; het vermogen om te schalen is beperkt en de ROI is vaak laag.
Digitale reclame heeft daarentegen een schaal- en impactvoordeel dat groter is dan de meeste andere methoden voor gecentraliseerde patiëntenwerving. Het kan op de meeste locaties voldoende patiënten vinden om de naald te verplaatsen, het kan die patiënten vinden tegen relatief lage kosten per verwijzing, en de patiënten die naar die locaties worden gestuurd, zijn al actief betrokken bij het proefproces. Andere methoden kunnen worden ingezet, maar digitaal adverteren op grote schaal moet een kernonderdeel van het draaiboek zijn.
#2: Betrekt de recruiter alle belanghebbenden?
Gecentraliseerde patiëntenwerving vereist bijna altijd technologie, maar de servicecomponent mag niet over het hoofd worden gezien. Veel gecentraliseerde leveranciers van patiëntenwerving proberen de uitdagingen van patiëntenwerving op te lossen door een combinatie van technologie en gegevens om elke site de perfecte patiënt te sturen die altijd willekeurig zal zijn. Het menselijke element van alle belanghebbenden – sponsors, CRO's, locaties en patiënten – wordt bij deze aanpak aan de kant gezet. Een gecentraliseerde patiëntenrecruiter moet al deze belanghebbenden op menselijk niveau kunnen betrekken. Als uw leverancier van patiëntenwerving niet over specifieke teams beschikt die elk van deze belanghebbenden beheren en bepleiten, zullen de menselijke elementen de best opgestelde plannen verijdelen.
De redenen waarom een gekwalificeerde patiënt niet willekeurig in een onderzoek wordt opgenomen, zijn inherent menselijk. Het kan zijn dat locaties de patiënt niet snel genoeg betrekken; het protocol van de CRO/sponsor kan te belastend zijn; of de patiënt begrijpt de proef misschien niet. Wervingspersoneel moet bereid zijn om elk van deze belanghebbenden te betrekken bij het identificeren van uitdagingen en het oplossen ervan. Dit werk kan mogelijk worden gemaakt door technologie, maar wanneer een patiënt wordt gevraagd deel te nemen aan klinisch onderzoek, moeten mensen betrokken worden bij het begeleiden van hen door het proces.
#3: Kent de recruiter zijn patiëntentrechter?
Leveranciers van patiëntenwerving maken vaak reclame voor hun kosten per randomisatie, maar als je hen vraagt hun werk te laten zien, hoor je krekels. Een prijs per randomisatie is de algemene maatstaf, maar hoeveel potentiële patiënten zullen ze daarbij moeten betrekken? Hoeveel van die potentiële patiënten zullen de online screener doorstaan? Hoeveel van deze gekwalificeerde patiënten zullen de locatie bezoeken en instemmen met de proef? Een door technologie ondersteunde patiëntenrecruiter zou een CRO of sponsor voor elk van deze stappen door data-ondersteunde schattingen moeten kunnen loodsen.
Bovendien moet die recruiter bereid zijn om tijdens de werving prestatiegegevens te verstrekken voor elke stap van het proces. Over- of onderprestaties tijdens dit proces bij elke stap bepalen of de werving op tijd en binnen het budget zal worden voltooid. Een sponsor en/of hun CRO moeten regelmatige updates en corrigerende actieplannen verwachten voor afwijkingen van het plan. Als deze trechter niet voortdurend wordt gemonitord en de recruiter niet bereid is die prestaties te delen, is de kans groot dat de beloofde resultaten niet zullen worden behaald.
Conclusie
Gecentraliseerde patiëntenwerving wordt een steeds gebruikelijker instrument om de inschrijvingen op tijd en binnen het budget te voltooien. Een regelitem ervoor in een onderzoeksbudget kan helpen het totale budget voor een klinische proef te besparen, maar bij elk nieuw regelitem in het budget moeten de factoren bij het kiezen van een leverancier nauwlettend in overweging worden genomen. Het kiezen van een leverancier die een effectieve methode heeft om patiënten te betrekken, die alle belanghebbenden naar een randomisatie kan leiden en die klaar is om de ondersteunende gegevens achter hun werk van begin tot eind te laten zien, zijn allemaal factoren waarmee rekening moet worden gehouden bij het kiezen van een gecentraliseerde patiëntenrecruiter.